علی بن جعفر الصّادق عریضی، مردی عالم و پرهیزکار بوده و زمان چهار امام را درک کرده است، قبر مقدّسش در آخر خیابان چهارمردان، معروف به در بهشت است و دارای صحن و ضریح چوبین و بارگاه مجلّل می باشد.
و رواقش از کاشیهای قرن هشتم آراسته شده و از کاشیها در موزه آستانه مقدّسه حضرت معصومه ـ علیهاالسلام ـ موجود است.
بنای هشت وجهی با گنبد دو پوشش هرمی شکل، به اوایل سده هشتم هـ. ق تعلق دارد که در دوره قاجار ایوان و بیوتاتی بدان اضافه شد. این امامزاده مدفن "علی بن جعفر" فرزند امام صادق(ع) است. این بقعه پس از آستانه مقدسه بر بقیه اماکن و مقابر استان قم از نظر تزیینات برتری دارد. یکی از مهم ترین عناصر تزیینات این بقعه هنر گچبری به کار رفته درآن است که در زمره ی برجسته ترین آثار هنری سده هشتم وهم طراز بناهایی همچون "گنبد علویان همدان"، "مدرسه حیدریه قزوین" و "بقعه پیربکران اصفهان" محسوب می شود.
کاشی های کوکبی زرین فام ازاره بنا بالغ بر 94 پارچه با نقش های گیاهی، حیوانی وانسانی و کتیبه هایی به خط نسخ شامل آیات قرآن، روایات مذهبی و ابیات فارسی، از دیگر تزیینات منحصر به فرد این بقعه به حساب می آیند و بخش هایی از آنها، امروزه زینت بخش بسیاری از موزه های ایران وجهان است.
محراب زرین فام بنا که در طاق نمای جنوبی بقعه قرار داشت و به دستور "یوسف بن علی بن محمد بن ابن طاهر" آخرین فرد از خاندان ابی طاهر به سال 734 هـ. ق ساخته شده بود، یکی دیگر از آثارهنری این بقعه است. این محراب امروزه زینت بخش موزه ی دوران اسلامی درموزه ملی ایران است.
گلزار شهدای شهر مقدس قم هم در جوار این امام زاده جلیل القدر وجود دارد که مدفن هزاران شهید گلگون کفن استان قم می باشد.