یاد شب هایی که رزمندگان برای ساعتی خلوت می‌کردند بخیر . هر کسی به گوشه‌ای تنها با حالتی خاص از جمع جدا می شد هنوز بعد از این سالها  یاد آن ایام خاطرات را مرورر میکنم. شهدا چقدر بی ریا بودند. یاد کرخه، بعضی ها قبری کنده بودند ساعتی در آن شب ها که همه خواب بودند، در آن مکان به نماز شب و نجوا می‌پرداختند یک ساعت قبل از نماز صبح با نوای منصور نورایی مناجات امیرالمؤمنین  مولای یا مولا......... 

پخش میشد کم کم اهل نماز شب خوانها از چادر و یا اتاق ها  پادگان دوکوهه جدا می‌شدند به طرفی می‌رفتند در اردوگاه کرخه هر کسی به طرفی میرفت یا در پادگان دوکوهه بعضی ها بطرف حسینیه شهید همت یا میدان صبحگاه در جای دنج به عبادت می‌پرداختند حال در این زمان ما راه را گم کردیم جایی می‌خواهیم برویم که صدای بهتر به قول بچه هیئتی ها حال بهتر دارد برویم اما مناجات شهدا و راز نیاز آنها با بقیه فرق می‌کرد ای کاش یادمان می‌دادند که مناجات فقط برای خدا باشد ذکر فقط برای او باشد این شب ها یاد کنیم از شهدا بیاد آنها در نماز شب هایمان دعا  کنیم راه شهدا را گم نکنیم 

جامانده از شهدا  حجت عالی